Todos os días deberian ser 8 de marzo mentres non cese a violencia contra as mulleres; este ano máis que nunca queremos poñer en valor e visibilizar a loita diaria das mulleres ao longo do mundo, para conseguir un mundo «sen violencias e en paz» onde todas as persoas podamos desenvolvernos plenamente.
Desde EU denunciamos a violencia das guerras, unha violencia baseada na destrución e o odio ao diferente, porque desde o odio só destrúese como vimos ao longo da historia. As guerras imposibilitan a vida e aceleran a destrución do planeta.
Denunciamos o novo intento de aniquilamiento do pobo palestino, o intento de anexión do territorio de Gaza por parte do réxime sionista de Israel. A violencia fascista de Trump e a violencia sionista de Israel van da man nun novo intento de ocupación, exterminio e limpeza étnica. Un proxecto colonial que nega ao pobo palestino o dereito á súa terra e existencia. Un xenocidio onde a infancia e as mulleres foron victimas maioritarias.
Hoxe desde Esquerda Unida volvemos denunciar ao capitalismo e o imperialismo como os marcos que sosteñen a desigualdade e a explotación das persoas e o planeta. Seguimos denunciando á OTAN, cómplice de EE.UU. no seu afán expansionista, provocadores de conflitos e guerras en territorio europeo, coa conivencia da UE. O capitalismo e o fascismo provocan as guerras, pero son os pobos e as máis vulnerables quen a sofren.
Denunciamos a violencia que se exerce sobre as mulleres, utilizadas como armas e botín de guerra. A desigualdade que denuncia o feminismo, segue sendo estrutural asentada e sostida por un sistema capitalista e patriarcal cuxo obxectivo é obter beneficios para uns poucos á conta do resto das persoas, pero actuando máis duramente sobre as máis vulnerables e oprimidas, que continuamos sendo as mulleres en todas as súas diversidades (migrantes, racializadas, trans, como diversidade funcional, mulleres novas e maiores).
Seguimos denunciando a violencia da xustiza patriarcal que se ceba sobre as nais protectoras, desprotexendo ás e aos menores vítimas de pais maltratadores, as feministas de EU estamos con Juana Rivas e todas as nais protectoras e seguimos dicindo alto e claro que un maltratador non é un bo pai.
A sustentabilidade da vida é responsabilidade da sociedade no seu conxunto, con todo a organización social dos coidados segue sendo capitalista e patriarcal. A resolución dos coidados segue recaendo sobre os fogares e de maneira principal sobre as mulleres de maneira gratuíta; pero cando os coidados saen ao mercado fano en condicións de precariedade absoluta, cun resultado baseado na desigualdade de xénero, etnia e clase social.
Seguimos denunciando a violencia política que se exerce sobre as mulleres, baseada en relacións asimétricas de poder. Sabemos que o machismo é estrutural e percorre toda a nosa vida e militancia por iso as feministas que fixemos noso o berro «irmá eu se te creo», que sabemos dos tempos necesarios para denunciar ou non facelo, non debemos mirar para un lado ante os testemuños en redes sociais, entendemos e comprendemos eses testemuños, son parte dunha sociedade patriarcal onde as vítimas senten inseguras e non confían nin na xudicatura nin moitas veces nas organizacións políticas.
Demandamos un novo contrato social feminista, onde os recursos se compartan equitativamente e onde a voz e a capacidade de acción das mulleres se realicen plenamente.
Denunciamos a violencia económica que se exerce sobre as mulleres, cando o 39,2% é a porcentaxe da brecha salarial de xénero, que se explica polos complementos salariais nas nóminas.
Denunciamos a violencia de especuladores, rentistas e fondos voitre, acumuladores de vivendas. As desigualdades estruturais de xénero tamén alcanzan ao acceso e mantemento dos fogares; a división sexual do traballo conleva que as mulleres (soas, precarizadas, racializadas, con persoas dependentes) sexamos as principais afectadas pola ausencia dun dereito efectivo á vivenda.
Este 8 de marzo reclamaremos nas rúas do mesmo xeito que o fixeron as mulleres de Petrogrado en 1917 e foi o estalido da revolución de outubro: pan, teito, traballo e fin das guerras. Este 8 de marzo estaremos xunto a miles de mulleres e homes nas rúas, reivindicando feminismo para vivir sen violencias e en paz.
Este 8 de marzo estaremos nas rúas loitando contra a extrema dereita, convertendo a nosa raiba individual en loita colectiva. Non reafirmamos en que o esquecemento e a desmemoria tamén é violencia, este 8 de marzo tamén estará presente a memoria feminista, a resistencia e organización das mulleres durante a ditadura franquista, o exemplo de Juana Dona Manolita do Arco, Tomasa Cuevas e centos mais, son faro que nos acompaña na nosa esixencia de verdade, xustiza, reparación feminista e non repetición.
Un ano máis sairemos ás rúas para gritar: Aquí estamos as feministas!
