O último en prevalencia e orzamento dos 17 Ministerios existentes. A supresión do Ministerio non é unha cuestión económica. As políticas de Igualdade aprobadas no Orzamentos Xerais do Estado de 2008 supuñan o 0,018%, orzamento asignado ao programa 232B “Igualdade de oportunidades entre mulleres e homes”. Nos orzamentos ha debate para o 2011, os dous programas nos que se desenvolven as políticas de igualdade de xénero son o 232B, xa mencionado e o 232C “Actuacións para a prevención integral da violencia de xénero”, ambos supón o 0,016%. É dicir, que tres anos despois e cun Ministerio constituído, non só non supón un aumento orzamentario, senón que se permite un retroceso porcentual na dotación económica asignada a estas políticas.
Un Ministerio de Muller ou Políticas de Igualdade de Xénero, foi unha vella reivindicación das organizacións de mulleres e feministas deste país, foi unha proposta que a nosa organización compartiu e esixido.
A creación deste Ministerio foi pura política propagandística, que non serviu para desenvolver e amplificar as políticas igualitarias. Pero a súa desaparición é unha ultraxe ao traballo e as reivindicacións de tantas organizacións e mulleres que conseguiron, aínda que só sexa simbolicamente, parte dun obxectivo: que as políticas de igualdade de xénero sexan parte troncal das estruturas do Estado.
Esta restruturación diríxenos unha clara mensaxe de complementariedade; de que as políticas de igualdade de xénero, igual poden estar en traballo, que en asuntos sociais, ou que en sanidade; que é algo accesorio, do que se pode prescindir, que non ten entidade propia suficiente.
Xérallenos un sentimento de ambigüidade: a escasa xestión, a ridícula dotación económica, e a nula transversalidade das súas políticas, déixannos bastantes frías ante a súa desaparición; pero, a pesar diso, é tan ofensivo, sentirse utilizadas, mercantilizadas por intereses electoralistas, percibir o pouco respecto que o actual goberno ten ás políticas de igualdade.
Este goberno non só está sucumbindo ante as esixencias máis reaccionarias desde o punto de vista económico, senón que ademais entregou o Ministerio en bandexa á dereita e aos machistas. É outro exemplo claro da política antisocial do Goberno e significa, ademais, unha labazada para as mulleres deste país.
