D. Lino Costas, como Coordinador Local de Esquerda Unida no Concello de Ponteareas, comparece e presenta a consideración do Pleno para o seu debate e aprobación a seguinte Moción sobre os recortes en educación e o Anteproxecto de Lei orgánica para a mellora da calidade educativa (LOMCE), pedindo a dimisión do Ministro Wert.
EXPOSICIÓN DE MOTIVOS
Os Orzamentos Xerais do Estado para o 2013 recortan novamente o orzamento destinado a educación, moi por encima da que sufrirán os outros Ministerios (un 64% superior respecto do 8,9% de recorte medio), tras aplicar sucesivos recortes nos tres últimos anos. O que xa situara ao noso país por baixo da media da OCDE en investimento educativo.
Desde a chegada do Goberno do PP, recortáronse 5.212 millóns de euros en Educación: 487 millóns en decembro polo acordo de non dispoñibilidade, 663 millóns menos nos orzamentos de 2012, 3.736 millóns polo Real Decreto Lei 14/2012 de medidas de racionalización do gasto público no ámbito educativo e 326 millóns de menos nos orzamentos 2013. Recórtase en bolsas e axudas ao estudo (50 millóns), nos programas de Compensatoria (un 68.5%), nos programas en Universidade (un 18,2%) e o 14,4% na investigación científica, I+D+i. O programa Erasmus recórtase de 41 millóns a 15 millóns e os de atención ao alumnado con necesidades especiais desapareceron. Todos estes recortes afondaron na política de deterioración da educación pública, tanto no desenvolvemento dos ensinos como nas políticas de persoal (diminución retributiva, precarización de condicións laborais do profesorado, preto de 100.000 docentes menos, máis horas de clase e máis estudantes por aula; menos bolsas e máis taxas en etapas non obrigatorias e en servizos esenciais, como o comedor ou o transporte escolar).
Se a finais de 2012 o investimento público educativo en España descendería en case 8.000 millóns de euros, o gasto público educativo en 2015 situarase en torno ao 3,9%, o que suporá volver aos anos 80 e situaranos á cola da OCDE e a Unión Europea. O cal revela a perda de importancia da educación no conxunto das políticas públicas, especialmente desde que goberna o Partido Popular.
Estes recortes quérense xustificar ideolóxicamente mediante o Anteproxecto de Lei orgánica para a mellora da calidade educativa (LOMCE), presentado recentemente polo Ministro Wert para a súa aprobación parlamentaria. Este Anteproxecto de Lei orgánica é unha reforma regresiva, clasista, excluínte e segregadora, que atenta contra o dereito a unha educación de calidade en condicións de igualdade e supón unha volta ao sistema de ensino franquista.
Fíxose sen unha diagnose previa rigorosa. Os escasos motivos que se declaran só se apoian en prexuízos ou ideas preconcibidas sen base en investigación algunha que as apoie. Fíxose sen contar coa comunidade educativa e cunha simple consulta en liña mínima e trucada, que se limitou a facilitar un correo electrónico ao que enviar críticas ou suxestións, sen poder confrontalas nin debatelas en foros abertos e plurais. Exponse sen financiamento e tras os brutais recortes sinalados anteriormente, que se engaden aos que xa se fixeron estes últimos anos a nivel estatal e autonómico. Neste contexto, proclámase cinicamente como primeiro obxectivo desta reforma a “mellora da calidade educativa”. ¿Que calidade e para quen?
Este anteproxecto ten un marcado enfoque mercantilista. O primeiro parágrafo do anteproxecto, onde define a concepción da educación que marca a lei, mostra claramente como se concibe a educación ante todo como “motor que promove a competitividade da economía”, ou como “unha aposta por conseguir vantaxes competitivas no mercado global”.
É unha reforma que nos retrae a épocas pasadas convertendo a educación nunha carreira de obstáculos con continuas reválidas. Aposta así por un ensino baseado na presión do exame, fronte a un modelo educativo centrado nas necesidades e motivacións do alumnado para contribuír ao éxito escolar de todos e todas. No canto de buscar estratexias e formas de motivar e entusiasmar ao alumnado polo coñecemento e a aprendizaxe, concíbese a educación como un camiño de penitencia e sufrimento, trufado de probas e exames continuos, que converte a educación nun auténtico viacrucis recuperando o espírito franquista da “letra con sangue entra”, no que as condicións culturais e socioeconómicas familiares van ser determinantes do éxito escolar. A aplicación destas reválidas o que suporá é un aumento do abandono e o fracaso escolar.
É unha reforma segregadora. Desde os 13 anos ábrense até tres vías selectivas que suprimen a formación común na etapa obrigatoria e atentan contra a igualdade real de oportunidades. As vías previstas son: Programas de mellora da aprendizaxe e o rendemento, desde os 13/14 anos, para quen repetise algún curso e teña dificultades de aprendizaxe. A súa formación será “diferente á establecida con carácter xeral”, ou sexa, cun currículo devaluado. Ciclos de Formación Profesional Básica (FPB) aos 15 anos, repetindo algún curso, que non dan acceso directo á FP de grao medio nin se titula en ESO. Dous itinerarios en 4º de ESO, con titulacións diferenciadas que conducen a FP ou Bacharelato. Múltiples datos e estudos internacionais constatan que a segregación temperá, ademais de inxusta por clasista, é ineficaz por obrigar a “elixir” a destempo, cando aínda non se coñecen as capacidades que cada estudante pode desenvolver.
É unha reforma antidemocrática. Mínguanse as competencias do consello escolar, quedando relegado a funcións meramente consultivas, arruinando así toda participación democrática. As funcións decisorias concéntranse nunha dirección unipersonal, nomeada pola Administración, cuxa profesionalización como xerente poténciase podendo mesmo seleccionar ao profesorado do seu persoal.
É unha reforma controladora e que desconfía da capacidade dos profesionais da educación. Se recentraliza o currículo, aumentando a porcentaxe de contidos establecidos polo Estado e contrólase o currículo que se imparte mediante avaliacións externas ao final de cada etapa que determinan os niveis de esixencia. Todo iso evidencia unha profunda desconfianza cara á profesionalidade do profesorado.
É unha reforma que promove a xestión empresarial dos centros públicos. Xestionando ao profesorado coma se fosen “peóns” intercambiables, podéndose desprazar forzosamente ao profesorado dun centro a outro, dunha etapa a outra ou dunha materia a outra. Pero sobre todo centrada en fomentar a competitividade entre os centros e a súa especialización (mesmo por “tipoloxía de alumnado”), establecendo clasificacións segundo resultados en rankings, coma se dunha liga de fútbol se tratase. Ademais incentivarase aos centros, non xa en función das maiores necesidades do seu alumnado, senón de acordo co seu posto no ranking. Todo iso co fin de que os “clientes” poidan comparar e supostamente elixir nese mercado educativo o centro que máis lles conveña.
É unha reforma privatizadora que inclúe como parte do sistema educativo aos “axentes privados” que desenvolven funcións de regulación, financiamento ou prestación do servizo educativo en España. E exponse medidas para favorecer aos centros privados concertados, como estender o concerto á nova formación profesional básica, ao quedar incluída no ensino obrigatorio; ou dar cobertura legal aos centros concertados que discriminan ao alumnado en razón do seu sexo, incumprindo a recente sentenza do Tribunal Supremo.
Os principais cambios responden a un pensamento clasista e segregador. Vellas receitas que non deron os resultados “esperables” naqueles países onde se aplicaron e que a comunidade científica internacional vén rexeitando de plano. Non serven para construír a escola do futuro, senón para restaurar a mala educación do pasado.
Por iso, a Agrupación Local de Esquerda Unida en Ponteareas eleva ao Pleno esta Moción propondo o seguinte acordo:
Instar o Goberno de España para que, no canto de recortar en educación, destine un “rescate” similar a educación como está a destinar a rescatar aos bancos e aumente o Orzamento para Educación Pública nos Orzamentos Xerais do Estadp de 2013 á media europea, 7% do PIB, destinando ademais un 2% do PIB á Educación Superior.
Instar o Goberno de España para que retire de forma inmediata o Anteproxecto de Lei orgánica para a mellora da calidade educativa (LOMCE) porque é unha reforma segregadora, antidemocrática, mercantilista e feita ás costas da comunidade educativa e social.
Instar o Goberno Central a debater e alcanzar realmente un diagnóstico compartido sobre a situación real do noso sistema público educativo, co fin de expor medidas efectivas para estender e mellorar a educación pública, avanzando cara a un modelo educativo que contribúa ao éxito escolar de todo o alumnado e á formación de persoas máis iguais, máis libres, máis críticas e máis creativas.
Solicitar ao Goberno Central a dimisión do Ministro Wert que está a desmantelar o sistema educativo público, do cal debería ser garante e firme defensor.
