Soberanía, democracia e vida digna.
Non ao rearme, si á paz. OTAN non, bases fóra. Máis soberanía, democracia e dereitos sociais.
A primeira condición para poder garantir os nosos dereitos sociais e democráticos e gozar dunha vida digna é a paz. Este Primeiro de Maio, día internacional do Traballo, caracterízase pola agudización da guerra comercial e a escalada militarista imposta a todo o mundo polos Estados Unidos, apoiados a nivel internacional por todas as forzas reaccionarias e ultradereitistas que hoxe lidera Donald Trump.
A actual escalada belicista e a onda reaccionaria responden á necesidade do capitalismo de EE.UU. de frear o seu declive económico para manter a súa hexemonía mundial. Para iso, o imperialismo alenta ás forzas máis reaccionarias e belicistas. Pretenden impoñer o seu dominio a toda a humanidade de forma abertamente descarnada e brutal, por medio da chantaxe, a ameaza e a carreira armamentística, o que pode poñer en perigo a existencia mesma da humanidade.
Neste perigoso contexto, a Comisión Europea e a OTAN, liderados por infames e sinistros personaxes como Úrsula Von Der Leyen e Mark Rutte, tamén queren impoñer a todos os países da Unión Europea a súa propia axenda belicista, inventando falsas ameazas de guerra doutros países. Todo para cumprir cos obxectivos de gasto militar impostos a través da OTAN por Estados Unidos e polo complexo militar industrial.
Resulta curioso que esta política de rearmamento, sancións e aranceis da CE e a OTAN se xustifique por unha suposta ameaza de invasión rusa de Europa, ou sinalando á República Popular de China como inimigo sistémico, cando as principais ameazas económicas e militares veñen de Estados Unidos. É EE.UU. quen impón unha agresiva política arancelaria, ameaza con invadir Groenlandia ou quere que os países membros da OTAN aumenten o seu gasto militar ata un 5% do seu PIB.
Ademais, os dirixentes políticos ao servizo do gran capital estadounidense non contemplan que este enorme gasto militar fináncieno as grandes empresas europeas ou as rendas máis altas da sociedade. Queren que saia dos nosos petos. E para iso, non dubidarán en impoñer brutais recortes sociais, laborais e políticos, atentando directamente contra os pobos e a clase obreira de todo o continente.
Izquierda Unida, como forza política integrante do goberno progresista, non comparte as declaracións do presidente Pedro Sánchez para aumentar o gasto militar ata o 2% do PIB. Por iso, traballaremos para que o PSOE non siga polo camiño da escalada militar. Unha escalada militar que implicará grandes recortes sociais, laborais e que dará máis ás á reacción e ao fascismo.
A nosa posición respecto diso é firme e así quedou demostrado a semana pasada, opoñéndonos a calquera tipo de colaboración do Goberno co xenocidio sionista contra o pobo palestino. Presionamos e obrigamos ao PSOE para cumprir co acordado no Consello de Ministros.
Para Esquerda Unida, como forza que naceu á calor da loita pola paz, contra a OTAN, na loita pola democracia e o socialismo, é fundamental advertir á sociedade que as forzas da guerra e o fascismo son dúas caras da mesma moeda, que xa son unha realidade que se estende polas nosas sociedades e institucións e son unha ameaza para os nosos dereitos sociais e liberdades políticas.
É imprescindible pasar á ofensiva co máximo de unidade da esquerda e do movemento obreiro para derrotar esta perigosa deriva militarista e reaccionaria. Por iso, o noso compromiso coa unidade da esquerda, é, como foi sempre, inquebrantable. Pero esta debe darse sobre a base dun programa de transformación e avance democrático e social.
A escalada bélica só pararase aplicando, sen complexos, políticas valentes desde as institucións que beneficien á maioría traballadora. Pero, sobre todo, pararase a través da máis ampla organización e mobilización social, nos centros de traballo e estudo, nos barrios e pobos, cos sindicatos e cos movementos sociais.
Estas políticas non avanzarán se permanece a supeditación dos nosos intereses aos de EEUU. Tampouco se se persiste no aumento do gasto militar, se se permanece na OTAN ou se as bases militares norteamericanas se manteñen no noso país. É hora de traballar pola paz e apostar por un mundo multipolar baseado na cooperación, na diplomacia e na seguridade humana.
É hora de seguir traballando pola profundización da democracia, para recuperar e avanzar en liberdades políticas, e seguir acumulando forzas cara ao noso horizonte republicano e socialista.
Recuperar a nosa soberanía a través da reindustrialización cun sector público forte, sobre todo en sectores estratéxicos como a enerxía e a banca. Mellorar e ampliar os servizos públicos. Subir salarios, pensións, prestacións e subsidios para facer fronte á inflación. Reducir a xornada. Traballo indefinido e digno fronte á precariedade, especialmente da mocidade, as mulleres e as persoas migrantes. Reforzar o papel dos sindicatos fronte á patronal nas empresas e na negociación colectiva. Pola intervención pública e a regulación para antepoñer o dereito á vivenda fronte á especulación. Por unha fiscalidade xusta e progresiva para que pague realmente quen máis ten.
Un ano máis, hoxe e sempre:
Viva o Primeiro de Maio!
Viva a loita da clase obreira!
