Desgraciadamente un ano máis comprobamos como, a pesar de que teoricamente a violencia de xénero é rexeitada desde todos os ámbitos, é aínda unha secuela endémica que nos segue golpeando.
Desde que comezou a crise, a violencia de xénero foi aumentando día a día. E a violencia institucional soterrada que se exerce contra as mulleres a través dos recortes orzamentario, a diminución das poucas políticas de prevención que xa existían, xunto coa imaxe discriminatoria e cosificada que se segue a ofrecer das mulleres, son un caldo de cultivo que fortalece a desigualdade e a violencia, que son elementos inseparables.
Loitar contra a Violencia de Xénero require medidas específicas e especiais que proporcionen ás mulleres elementos de prevención e protección reais, e á sociedade, conciencia e cultura política para rexeitar todo tipo de violencia, e particularmente, a violencia sexista.
Se en moitas partes do mundo as mulleres atópanse nunha situación insostible de negación de dereitos, que as oculta, as empobrece e que as sitúa en continuo risco, mesmo institucionalizado, de violencia extrema, de explotación sexual, de agresións, violacións, asasinatos e execucións; no noso país, derívaa conservadora e patriarcal cara a posicións políticas regresivas, de recortes en recursos de protección social e en programas de igualdade, segue pondo de manifesto máis aínda, que a loita contra a violencia de xénero, é en definitiva, a loita pola igualdade entre mulleres e homes.
Os novos tempos que se celebran para a política, non parecen vir cargados de protagonismo para as políticas reais de igualdade de xénero; non parece que o feminismo sexa un alicerce fundamental desa axenda política. Por iso desde a área da Muller de Esquerda Unida defendemos, desde a coherencia ideolóxica do noso programa, que só desde as medidas políticas realmente feministas e transformadoras, podemos afrontar a violencia de xénero como unha secuela social que nos sinala e defínenos como unha sociedade antidemocrática, inxusta e regresiva.
Por iso, este 25 de novembro seguimos esixindo, entre outras moitas propostas:
- A modificación de Lei Orgánica 1/2004, de Medidas de Protección Integral contra a Violencia de Xénero, para incluír todas as formas de violencia de xénero, non só as do ámbito familiar. A violencia sexual, económica, a prostitución, deben ser parte desta lei. Así mesmo débense modificar os parámetros e requisitos para ser considerada vítima de violencia de xénero e a forma de acceso aos recursos institucionais.
- Dotación orzamentaria específica para poder abordar os programas destinados á prevención, sensibilización e actuación contra a Violencia de Xénero; e destinando estes fondos para accións directas e estruturais.
- Orzamento real e efectivo para políticas de igualdade de xénero, non inferior ao 5% do orzamento.
