En defensa da igualdade: non á Lei de Familia

Na devandita concentración destacou a presenza, de Mariluz Canal, carta cabeza de lista pola coalición EU-V e a responsábel comarcal de política municipal, Elena González.  

 

A lei supón un grave corte dos dereitos da muller, situándoa de novo nas súas tarefas de nai e coidador (de nenos, adolescentes, persoas con discapacidade, dependentes e persoas maiores), establecendo a maternidade como papel fundamental e controlando desta maneira a súa vida afectiva e sexual.

 

A Xunta, alegando motivos económicos, evitou progresar no desenvolvemento de leis e decretos como a “lei galega 11/2007 para a prevención eo tratamento integral da violencia de xénero”, a “lei 13/2008 de servizos sociais de Galicia”, a ” lei 2 / 2007 de Traballo en igualdade das Muller de Galicia “, ou o” decreto 15/2010 polo que se regula o procedemento para o recoñecemento da situacionais de dependencia “, que regula o procedemento para o recoñecemento da situación de dependencia”, que xa recollen medidas concretas de apoio á familia, á atención de mulleres en situación de exclusión, de socialización das cargas familiares, de permitir compatibilizar vida familiar e profesional. Co mesmo pretexto desmantelar organismos-desaparición do Servizo Galego de Igualdade-e substitúe todo por unha mera declaración de propósitos e boas intencións cando destinará medios financeiros para a creación do Consello Galego de Familia eo Observatorio Galego da Familia destinados a “protexer” e ” dirixir “ás mulleres.

 

Como exemplo desta nova lei, aprobada, derrogada o capítulo V do Título I da “Lei 7 / 2004 galega para a igualdade de homes e mulleres” que recollía as medidas básicas de apoio á familia socializado as cargas parentais e familiares como a ampliación da rede pública de gardar, aumento do horario de atención aos nenos menores de 12 anos, a implantación de servizos de comidas en gardar e colexios públicos, creación de gardas e colexios, nas inmediacións de parques empresariais, a creación de centros para persoas maiores e ampliación da asistencia domiciliaria a maiores. Medidas sociais que vibrião favorecer a maternidade, como se demostrou en países da nosa contorna, permitindo compatibilizar vida laboral e familiar. Estas son substituídas por “promover” a creación de centros para o coidado de nenos e persoas maiores sen contemplar accións específicas cando é responsabilidade do goberno autonómico dotar os servizos e define-los de forma laica evitando confundir servizo público e caridade (neste momento xa existen denuncias de tratamento desconsiderado a mulleres en algúns centros relixiosos).

 

A lei recoñece o dereito á vida do fillo ou filla deseñados e “non natos” o que non se axusta a dereito e é polo tanto inconstitucional. As mulleres son donas do seu corpo e deben ter o dereito de decidir se queren ser ou non nais e poder recorrer a métodos para evitar ou deter a concepción aceptados pola lei (anticoncecionais, pílula post-coito ou aborto). Co pretexto de un problema demográfico (os movementos demográficos-inmigración, apertura de fronteiras-poderían resolver, no mundo hai superpopulaçom e serven reduci-la) é enviado de novo para a muller no ámbito doméstico. Con esta lei conseguiría unha mellora na taxa de paro global, retirando as mulleres do mercado de traballo e unha economía en todos os servizos necesarios para que a decisión de ser ou non nai sexa unha opción real e non un suicidio profesional. Non podemos esquecer que a familia tradicional, que a dereita defende con calor, é fonte de inxusticias e violencia para as mulleres. A violencia de xénero na familia é considerada un asunto privado, onde as mulleres estamos sós, mentres no traballo hai abusos teñen consideración de traballadoras e, polo tanto, dereitos públicos. Entón, a clave da liberación das mulleres que foi saír do ámbito privado ao público, invertida con esta lei e volver para as mulleres no privado aumentará sen dúbida a violencia de xénero.

 

É importante saber tamén que medidas económicas como a redución do gasto público tenden a afectar desproporcionadamente ás mulleres, principalmente as de menos recursos aumentando a desigualdade entre homes e mulleres. A feminizaçom da pobreza fai que as mulleres teñen menos acceso aos recursos económicos e laborais que permiten a compra de servizos eo acceso das mulleres en idade reprodutiva a saúde implicaría contribucións económicas máis altas.

 

A pesar da historia oficial tender a presentar os avances sociais conseguidos polas mulleres como a consecuencia dun progreso que camiña de seu, onde o movemento feminista non influíu, o certo é que foi a loita de moitas mulleres que nos permite gozar hoxe de dereitos que nun pasado moi próximo eran connosco negados.
Porén as mulleres permanecen aínda pouco representadas nas estruturas de poder que definen prioridades e asignar recursos, polo que as nosas necesidades raramente chegan a considerar prioritarias.

 

Por iso esiximos a retirada do “Anteproxecto de Lei de Apoio á Familia e á convivencia en Galicia” por regresiva, patriarcal e anticonstitucional.

 

Relacionados